چه شیرین است رنج عشق بردن
زحسرت در شبی صد بار مردن
شوی سر مست و سرریز از می عشق
نماند جای نوشیدن نه خوردن
خیالت را فرستی نزد معشوق
جسد بی جان شود از خود بریدن
برای وصل او بی بستن پلک
جمال را چون ملک خیره بودن
چه خوش باشد کنار گل چمیدن
رموز وصل از بلبل شنیدن
به امید وصالش زنده بودن
چه خوش روزی بود بر هم رسیدن
نوشته شده توسط عاشق در یکشنبه 88/9/22 و ساعت 7:26 عصر | نظرات دیگران()
